جلوگیری از افزایش مرگ ومیر مردان دیابتی مبتلا به کمبود تستوسترون

بر اساس مطالعه ی جدیدی که بر روی مردان مبتلا به دیابت نوع 2 انجام گردید مشخص شد که افرادی که میزان تستوسترون در بدنشان پایین است، زودتر می میرند مگر اینکه کمبود تستوسترون آنها درمان گردد.

یافته های این تحقیق در 13 آوریل 2011 سمینار سالانه ی جامعه غدد در بیرمنگام بوسیله ی پرفسور jones ارائه گردید. گروه تحقیقاتی پروفسور jones مطالعه ای را به مدت 6 سال بر روی 578 مرد مبتلا به دیابت نوع 2 (که به سه گروه مختلف تقسیم شده بودند) انجام دادند:

·         افرادی که سطح تستوسترون آنها طبیعی است (بالای 4/10 نانومول در لیترنفر338=n).

·        افرادی که مقدار تستوسترون آنها کمتر از حالت طبیعی است( کمتر از 4/10 نانومول در لیتر) و تحت درمان برای جبران تستوسترون نیستند (نفر 182=n ).

·        گروهی که مقدار تستوسترون آنها پایین است اما تحت درمان جایگزین به مدت 2 سال یا بیشتر قرار گرفتند( نفر 58=n).

 نتایج برای اولین بار نشان داد که پایین بودن تسترسترون مردان دیابتی را بطور چشمگیری در معرض مرگ قرار می دهد (p=0.001). ازمیان 182 نفر فرد دیابتی  که تحت درمان نبودند 36 نفر جان خود را در طی 6 سال از دست دادند (20 درصد) . در حالیکه تنها 31 نفر از 338 مرد گروه اول یعنی 9درصد جان خود را در طی این 6 سال از دست دادند وتنها 5 نفر از افراد گروه سوم یعنی افرادی که میزان تستوسترون آنها کمتر از مقدار طبیعی است اما تحت درمان بودند در طی 6 سال جان خود را از دست داده اند (6/8 درصد) که به معنای بقای بهتر این افراد نسبت به گروهی که تحت درمان جبران تستوسترون نبودند است (p=0.049) . این اولین بار است که تحقیقات نشان می دهد که درمان کمبود تستوسترون در مردان دیابتی مبتلا به کمبود تستوسترون سبب بقا این افراد می گردد .اما هنوز تحقیقات بیشتری در زمینه ی بررسی فواید درمان تستوسترون باید انجام شود.

پروفسور jones می گوید: این یافته ها نتایج حیرت آوری هستند، در حالی که پایین بودن مقدار تستوسترون در مردان دیابتی می تواند آنها را در معرض خطر مرگ قرار دهد، درمان با تستوسترون جایگزین می تواند به بقاء این افراد کمک کند. مقدار تستوسترون غالباً در مردان مبتلا به دیابت نوع 2 کم است ، بنابراین توجه به این موضوع اهمیت ویژه ای دارد زیرا با درمان می توان به جبران کمبود تستوسترون پرداخت و تعداد زیادی از این بیماران را از خطر مرگ سالانه نجات داد.

پرفسور jones در تحقیق دیگری که در سمینار امسال ارائه نمود بیان کرد که پایین بودن مقدار تستوسترون و اختلال شدید در نعوظ  می تواند بطور جداگانه سبب کاهش کیفیت زندگی مردان مبتلا به دیابت نوع 2 نظیر فعالیت فیزیکی و ارتباطات اجتماعی شود. اختلالات نعوظ در میان افرادی که سطح تستوسترون آنها پایین تر از مقدار طبیعی است دیده می شود و محققین از نظر آماری نشان دادند که این اختلالات سبب کاهش کیفیت و شرایط زندگی این مردان می گردد.

قدم بعدی این دانشمندان استفاده از درمان جایگزین با تستوسترون برای مردان دیابتی مبتلا به اختلالات نعوظ و کمبود تسترسترون است زیرا با درمان این نقیضه می توان کیفیت زندگی و طول عمر این افراد را افزایش داد.

منبع: www.sciencedaily.com